Kanımız, canımız, toprağımız… Adı vatan ana kucağımız. Nerede ayın nerede yıldızın? Nerede ışıl ışıl parlayan, vatan sevgisi ile dimdik başlar… Canı pahasına yaşayan arkadaşlar…
Her memleket yaşayanı için kutsal, kıymetli eşsiz. Peki neden buna ihtiyaç duyulur? Biz bu toprakların bağrına doğmuşuz. Anamız, babamız, kardaşımız hepimiz. Nasıl bir yürek parçalamak istemez gövdesini o şanlı bayrağı gördüğünde? Nasıl bir yumruk sıkılmaz demir bileğiyle kalleşi gördüğünde? Nasıl bir beyin ışıldamaz medeniyete öncü olmak için?
Bebeğe ana kucağı, türke vatan ocağı yuvadır. Bizim en eşsiz özelliğimiz de budur. Bu ki çağ açmış, çağlar kapatmış. Mustafa kemal gibi bir yiğit vermiş. Nasıl uzak durulur? Nasıl yaşlar süzülmez gözlerden vatan derken?
Açılımlar, kaçılımlar. Bir milletin şuuru hayallerle kapanmış ise o millet yok olmaya mahkumdur. Bu eşsiz insanların milli omurgası alınıyor. Kanıma dokunuyor.